Rembrandt van Rijn, Philosophe en méditation
Tredje del av den uendelige historia er ein snutt på ca. 50 sider, der den unge Marcel sjølv får oppleve ein smak av den sviande kjærleiken, då han forelskar seg i Gilberte Swann, som er døtra til, jada Odette og Georg Swann. Kva har skjedd sidan sist mellom dei to??? Eit vinnarlodd har det så visst ikkje vore, men enn så lenge ligg dette i uvitenheita sitt dunkle lys, og slik vert av lesaren tillagt voldsom vekt og trancenderande eigenskaper. For den unge Proust er det likeeins: familien Swann er omgitt av eit nesten mytisk og opphøga lys grunna hans voldsome hengivenheit til Gilberte, ho som er nøye med å vise at han er ein mellom mange, og ikkje den han likar best å leike med.
Marcel (eller kva ein no skal kalle forteljarstemma) er no noko begrensa i sitt handlingsrom grunna ein feber som dåtida sin medisinvitskap kurerte med å holde seg i ro i omtrent nokre månedar. Han vart slik forvist til å holde seg innandørs, frårøva moglegheita til å gjere desse tinga som han la slike forventningar i; reise til kystbyen Balbec for å oppleve det ville havet mot den opprivne kysten sine steile klipper, reise til nord-italia, eller gå i teateret for å sjå den fantistiske skodespelerinna LaBerma tolke sine klassiske roller så sublimt som berre ho kunne, og slik gi Marcel ein flik av ei innsikt han følte stor kunst kunne gi han. I denne situasjonen vart verda dreia om dei nære ting i Paris, og om Gilberte, som han møtte ved Champs-Elysèes kvar dag, og som utvikla ein kjærleik som vart umulig å setje ut i livet, og som slik fekk ein subjektiv, indre eksistens.
Neste: Omkring Madame Swann
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar