Det er sommar, og eg har vore to veker på nydelige Stårheim og eigentlig knapt gått ut av tunet, kanskje berre for å fiske (det kan nevnast flott fiske av småsild på Fluna utanfor Høynes, der vi også fekk to fine torskar), samt ein tur til bokbyen i Fjærland.
Dette kjøpte eg i bokbyen:
- Jan Kjærstad: Forføreren (under lesing no, med stor entusiasme!)
- Arne Næss: Økologi, samfunn & livsstil.
- Strindberg: Røda rummet
- Ibsen: Samla verk
- Joseph Bédier: Tristan og Isolde
- Beckett: Poems in English
- Sophocles: Oedipus the king/...at Colonus/Antigone
Dei lune sommarnettene avføydde også eit sommardikt, ikkje så gjennomarbeida, men likevel.
No gjenstår ein kort tur på Hardangervidda, før det snart er på igjen.
Or sommarbrisen.
Eit dikt kvar dag
skal ein skrive
ord som spreiast lik regndropar over sida.
*
Henslengt
lite uthalt
lite dikt aktig
heller som gamle menns prat or vårbrisen under syrinane
eller låtten kring hjørna på bilverkstaden
eller møtet mellom foreldre i skyme sommarkveldar
medan snøen framleis lyser på fjelltoppane
*
Slik diktar ein i sommarbrisen.
Slik skriv ein liner kvar dag
for stopp ikkje opp
Som signalar frå andre fjordar.
Som tankar frå andre elvar.
Som kjensler frå andre vardar.
*
Florlette ord,
heilt heilt lette ord.
Spring dei frå noko?
Nei, dei gjer ikkje det.
Dei berre viser at no er faktisk alt veldig bra.
Det er lov av og til det òg.
Dei skuldar ingen noko.
*
Ospa
skuldar ho nokon?
Nei,
ho er som kvinnene på treet,
som gamle tanter i blada,
som slær i liene
og raudnar om hausten.
*
- Men, sommarbrisen bles ikkje ved midnatt,
gjer den vel?
- Nei, då er det solvinden.
- Sola skin ikkje då?
- Nei, men denne vinden kjem anna stads frå.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar