Rekruttering til forsking.

Eg er gjerne eit impulsiv kjenslemenneske som skyt frå hofta avogtil. Då eg opna Studvest i dag tidlig, reagerte eg raskare enn min eigen skugge på dette innlegget ved å skrive eit lesarbrev som forhåpentligvis kjem på trykk til veka:

Rekruttering til forsking.
Eg les i Studvest 26. november 2008 at forskingsminister Tora Aasland peikar på at rekruttering til forsking må byrje allereie på bachelornivå. Det er sjølvsagt ein god tanke som eg er fullt einig i. Men når det gjeld problem med rekruttering i norsk forsking, så trykker skoen heilt andre stader.

Rekrutteringa av PhD-studentar er så vidt eg veit god, men i det offentlige Forskingsnoreg gjeld framleis ordtaket om at ein får jobbe så mykje overtid som ein berre vil, utan overtidsbetaling. Om ein skulle satse vidare på forsking etter fullført doktorgrad, kjem flaskehalsane i kø, med midletidige post-doktor-stillinger og sporadiske forskarstillingar. Då mange er i etableringsfasen i denne alderen, er ikkje dette ein attraktiv yrkessituasjon.

Underskriftsaksjonen ”Lausungane” leverte nett inn eit opprop mot universiteta sin utstrakte bruk av midletidige tilsetjingar. Dette vart avfeia av Aasland, som meinte at fleire burde tenke alternativt, og at ikkje alle som er ferdige med doktorgrad treng jobbe i staten. Nei, det er tydeligvis heller ikkje eit problem, då ein har for få søkarar til høgare stillingar innan akademia.

Innsatsen som skal til for å kvalifisere seg til dei høgare stillingane innan akademia medfører fleire år med høg arbeidsmengd, lav løn og usikre rammevilkår. Difor har ein problem med rekrutteringa i Norsk forsking. Dette bør Aasland fortelje bachelorstudentane når ho vil snakke om ei karriere innan forsking.