Venezuelabrev 2

Redaksjonen har no vore ei veke i Venezuela, og landet maa kunne seiast aa ha satt spor.

Dei foerste dagane var vi i Porlamar (eller rett utanfor Porlamar) paa Isla de Margarita. Dette er ei oy paa kysten av Venezuela, og den er kjent for aa vere ferieparadiset til dei med pengar i landet. No var det lavsesong (sesongen er visst i Desember og Januar), saa det var relativt stille. Likevel var det varmt og fint baade paa vatnet og i stranda, og redaksjonen oppsummerte at plassen godt kunne plasserast under omgrepet "syden". Av hoegdepunkt kan nemnast ein tur med baat ut til ei lita oy, der vi fridykka, og saag mengder av fisk og blekksprut og anna (men ingen skilpadder :/). Paa veg tilbake saag vi (riktig nok paa avstand) ein stor og hoppande kval (som West tenkte for eksempel kunne vere ein knoelkval). Ellers vart dagane her raskt fyllt opp av avslapping og pokerspeling.

Meir aksjon vart det daa reisefoelget hoppa paa flyet til Ciudad Bolivar (det er svaert monge ting som heiter Bolivar i dette landet, etter den store frigjeringshelten Simón Bolivar,som frigav landet fraa spanjolane), og derifraa ombord paa eit 6-seters Cesna over enorme oedemarker foer vi til slutt landa i Canaima, ein liten by utan veiforbindelse, midt i jungelen. Her er det regnskog, plataafjell og enorme fossar, og ein ventar naar som heldst at dinosaurar skal kike utav naeraste skogholdt.

Dagen etter hoppa vi paa elvekanoen for ein 4-timars tur innover jungelen til Angel Falls, verdas hoegaste foss, 979 meter fritt fall. Vel saa imponerande var fjellet som fossen stuper fraa, eit enormt plataa som roeyser seg fraa jungelen med stupbratte og til dels overhengande fjellsider til ei hoegd paa over 2000 m over havet (eg vil tru at jungelen laag paa ca 500 moh.

Men det viste seg at jungelen hadde overraskingar paa lur. Daa vi skulle overnatte i ein leir ved foten av fossen, fekk tre stykker i reisefoelget (inkludert underteikna) matforgifting med paafoelgande kvalme osv. Det er ein tilstand det er saers lite behaglig aa vere i der vi var.

Det vart slik saers behagelig aa kome seg tilbake til Ciudad Bolivar, og ta inn paa eit lekkert herberge i kolonistil, og faa 15 timar med soevn. Eg er no klar til aa innta det foerste maaltidet paa 30 timar.

Vidare gaar turen i leigebil soerover til "Gran Sabana", eit fjellplataa soeraust i landet. Meir om det i neste brev.

Bileta i dette brevet er diverre ikkje eigne, men vi haaper aa kome tilbake med eigne bilete i seinare brev.

Onkel reisende West