Det har vore relativt lite aktivitet på bloggen i det siste, men det betyr sjølvsagt at ingen ting skjer. Det må dog seiast at semesterstart ofte er ein overgangsfase der nye tankar må modnast å ta form, for så kanskje heller å finne sitt uttrykk ettersom månen rullar inn i det nye året.

Av prosjekt dette semesteret er det fleire vi skal prøve å lage god blogging av. Sjølvsagt har det ikkje gått oss hus forbi at Obama no er innsett som USA sin 44. president. Kapitalismus har laga ei særs sjarmerande filmavis om dette, som anbefalast for dei som vil ha den politiske entusiasmen inn i stua.

Vi skal dette semesteret bevege oss vekk frå hausten sine metafysiske turnøvingar med Derrida og Heidegger, og kome oss ned på jorda gjennom eit kurs i filosofisk antropologi, der særlig antropologiske studier på vår eigen kultur, rasjonalitet og den moderne samfunnsordninga står i sentrum. Stikkord er Lévi-Strauss og Bruno Latour.

Ellers har vi i K. West-redaksjonen bestemt oss for å kome oss ut i konferanse verda for eksponere og bli eksponert for forsking.
- Det startar beskjedent neste helg med Norsk Biokjemisk Selskap sitt Kontaktmøte på Røros. Rosinen i denne pølsa er både at vi sjølv skal halde foredrag, og at Craig Venter står på gjestelista.
- Lenger blir det til New Orleans på biokjemi-konferanse i slutten av April,
- og om vi er heldige, ein tur til New York på evolusjonssymposie, der mellom anna den profilerte ateisten og evolusjonisten Daniel Dennet er på talelista.
Frå dette vert det forhåpentlig vis rikelig med anledning til å blogge om den spennande verdenen som er internasjonal molekylærbiologi.

Før den tid går vi og bit neglar og ventar på at manuset vi sende inn til Molecular and Cellular Biology (MCB) før jul, skal kome i retur, forhåpentlig vis med stå-karakter. Det kan virke som ein absurd ting: 3 1/2 år med arbeid fulltid for min del, og deltid for tre andre, og betydlige pengebeløp, manifesterar seg i ein artikkel på circa 30 sider + bilete (i ferdig formatering max 10 sider), ein artikkel som kanskje ikkje vert lest av meir enn eit dusin forskerar, og som ein kan håpe blir ein liten brikke i forståinga av ein eller annan sjukdom, som for eksempel kreft.

Men men...